Lang gedacht over toetreding, zoekend naar zingeving en levensvervulling.
Vijftien jaar liep ik rond met het idee mij aan te melden bij de Gemengde Vrijmetselarij, maar het was er nooit van gekomen. Ik had het druk met opleiding psychologie en met mijn werk en dacht: “ik bekijk het opnieuw als ik mijn diploma heb”. Maar toen ik 30 was, en alles had afgerond, volgde er een periode dat ik onverwacht langdurig ziek werd. Ik verloor mijn baan en kon mijn hobby’s niet meer uitoefenen. Mijn sociale netwerk veranderde tegen mijn zin in. Alles vermagerde en verschraalde. Iedereen ging verder, maar ik stond gedwongen stil. Uitzicht op herstel was er niet. Daarbij werd ik erg met mezelf en mijn eigen houding geconfronteerd: wat wilde ik, wat kon ik, en hoe ging ik om met zingeving en levensinvulling?
Mijn eigen vakgebied gaf maar ten dele antwoorden op die vragen. Dat ging erg uit van maakbaarheid van de mens en van geluk en gezondheid. Het bleek allemaal veel lastiger te liggen. Ook miste ik, door bezuinigingen in de zorg, mildheid en geduld naar anderen. Die verharding vond ik stuitend. In deze periode leerde ik een coach kennen, die mij menselijk en met wijsheid benaderde en schoonheid en het positieve wist te halen uit tegenslagen, ook in moeilijke periodes. Die bleek vrijmetselaar te zijn. Hoewel ik zelf nuchter en atheïstisch ben, vond ik dat wel een frappant toeval. Ik besloot dat dit een weg was, die ik zelf ook wilde wandelen. Voor mezelf, maar ook voor mijn naasten en in mijn werk. Op mijn 30ste heb ik mij aangemeld.
Geboeid door rituelen en symbolen.
Ik kan niet veel met kerkelijke dogma's en overtuigingen. Tegelijkertijd heb ik wel altijd een voorliefde gehad voor het thema religie, mystiek en zingeving. Het boeddhisme, met zijn liefdevolle vriendelijkheid trok me erg aan, maar was me te ‘oosters’ en toch nog te veel bepaald vanuit een vast idee over verlichting en reïncarnatie.
Doordat ik ben opgegroeid in een katholiek dorp ben ik sinds mijn kindertijd geroerd door rituelen, en gevoelig voor symbolen. Ook raakte ik al vroeg bekend met rituelen en levensbeschouwing. Later ging ik mij verdiepen in esoterie en volgde ik onder andere een opleiding astrologie in mijn puberteit. In die tijd, kwam ik de term vrijmetselarij tegen in boeken, die gingen over onder andere humanisme, esoterie en filosofie. Het leek mij, alsof veel van die literatuur terug verwees naar de Vrijmetselarij, waar ik echter nog verder niets over wist. Dat intrigeerde me, want ik vermoedde dat het een rijke bron van kennis en wijsheid kon zijn. En eerlijk gezegd, de geheimzinnigheid trok me in die tijd ook wel aan. Internet bestond nog niet en de loges waren ook nog niet zo toegankelijk als nu. Toen heb ik besloten dat het te vroeg was om me aan te melden en heb eerste mijn eigen leven opgebouwd. Regelmatig kwam ik later de Vrijmetselarij tegen op het internet, maar vond dat ik het te druk had me werk en opleiding. Tot dat ik ziek werd.
Ik leef graag met de seizoenen en daarom zijn jaarfeesten zoals Kerst en Pasen, ook belangrijk voor mij. Ik bepaal graag mijn eigen weg en levensdoel, zal niet zomaar klakkeloos iets aannemen voor waarheid. Ik onderzoek graag. Maar ik zoek wel contact met anderen, en ga gezelligheid en informeel samenzijn niet uit de weg. Al deze aspecten dingen zijn verenigd in de vrijmetselarij. Nu, na negen jaar lid te zijn van een Loge, heb ik zowel gevonden wat ik verwachtte als dat het anders is. Ik ben gek op boeken en lezen, dus ik dacht dat er hele bibliotheken op me stonden te wachten, gevuld met wijsheid en ‘tools’. Dat was ook wat ik kende vanuit mijn opleiding. Bij de Vrijmetselarij draait het naar mijn mening echter helemaal niet om kennis. Het betreft een aantal principes, een houding, die je vooral ‘ervaart’. Door de herhaling van bepaalde rituelen, kom je in een sfeer van contemplatie. Je staat even los van je leven. Tegelijkertijd is het de bedoeling dat je de energie die je tijdens de bijeenkomsten opdoet, meeneemt naar je dagelijkse leven. Dat is erg prettig. Het helpt mij dus echt, om positie te bepalen en mijn leven (mee) in te vullen.
Gevarieerdheid in contacten verruimt kijk op de maatschappij.
Erg fijn is ook om met mensen contact te hebben die je in je dagelijkse leven nooit zult spreken. Je verdiept je ook in hen, en in hun gezichtspunten. We hebben leden van allerlei achtergronden: christelijk, joods, boeddhistisch, hindoeïstisch, atheïstisch, humanistisch. Die gevarieerdheid in contacten heeft mijn kijk op de maatschappij verruimd.
Lastig is soms, dat het nogal wat tijd kan kosten naast een baan en/of een gezin. Daardoor is de leeftijdsopbouw ook wel scheef. Er zijn meer mensen boven de 50. Gelukkig melden zich steeds meer jongeren aan. Ik denk dat de vrijmetselarij zichzelf moet blijven, maar toch ook nog wat flexibeler naar jongere mensen moet zijn, die veel ballen in de lucht houden. Overigens ben ik altijd weer blij dat ik naar de Loge ben gegaan, ook als ik vooraf te moe was, of met een vol hoofd er naartoe ging. In de Loge vind ik namelijk een rustpunt, verdieping en verbinding. En broederschap, waardoor ik een aantal mooie vriendschappen heb opgebouwd. Buiten de vrijmetselarij, ben ik meer open en met minder oordeel; kan beter omgaan met de nare ervaringen in het leven. Ook kan ik meer weerstand bieden tegen druk van buiten af; ben nog steeds eigenwijs, maar reageer minder vanuit verzet. Ik hoop dat het nog lang een kompas voor mij zal blijven.
Balans door mannen en vrouwen in de Orde.
Ik heb gekozen voor de gemengde Vrijmetselarij omdat de hele samenleving bestaat uit mannen en vrouwen, ik geloof niet in splitsing, dat brengt onbalans. Ik heb ook gekeken bij de weefsters. Maar met de symboliek van weven heb ik minder. Ik ben opgegroeid met architectuur en bouwkunst om me heen. En met kerken. De symbolen van de Vrijmetselarij pasten daarom veel beter bij mij. Bovendien gaat het bij LDH om een wereldwijd netwerk. Dat spreekt me aan, want ik heb de wens om ook tijdens buitenlandse reizen een loge te bezoeken, al is het daar nog niet van gekomen.
Voor jongeren een 'tool' om bij jezelf te blijven, in de druk om te presteren
Vanuit mijn ervaring vind ik juist voor jongeren een lidmaatschap van ‘Le Droit Humain’ zinvol. Het biedt een ‘tool’ om bij jezelf te blijven en liefdevol naar jezelf te zijn, en naar de mensen om je heen. De druk tot presteren in het dagelijks leven is hoog, en voor je het weet, hol je jezelf, je naasten en je dromen en idealen voorbij. Het is zo jammer, dat je dat pas later bemerkt, als je de meeste van je dagen hebt gehad, en achterom kijkt.
Wilt u op de hoogte gehouden worden?
Wanneer u hieronder uw e-mail adres achterlaat, met vermelding van uw woonplaats, zullen wij u op de hoogte houden van onder andere bijeenkomsten voor belangstellenden van Loges in uw omgeving.
Terug naar het overzicht